Modlitwa

Staś ma 4 lata. Kiedyś miał alalię. Diagnoza na teraz to ORM. Jesteśmy razem już rok. Staś mnie lubi, ale niektórych ćwiczeń nie znosi niechęcią szczerą i prawdziwą. Zawsze informował mnie o tym głośnym krzykiem.

Dzisiaj był lekko rozdrażniony (sezon przeziębieniowy, sic!)

30. minuta zajęć. Staś ani razu nie krzyknął i robi grzecznie zadanie przy stoliku. Nagle! schodzi z krzesełka i klęka. Spuszcza głowę, coś szepta.
Kasia: Staś, co robisz?
Staś: Babcia powiedziała, że jak jest mi źle, to muszę się pomodlić.

Poczułam się jak ktoś zupełnie wyjątkowy.

Posted in: Duże Rozmowy z (małymi) Ludźmi